uzaklarda balalayka, hüzünlü ama sözsüz bir ezgiyi acele etmeden aheste çalmakta...
gözlerim kapalı,dinliyorum...
bir nota da ben olsam.....
ama bu ezgide olacaksa....!
gözlerimi kısıp bakıyorum; mum ışığı aynı anda hem ateş topu hem büyülü fener olmakta...
elde huzur var biraz da hüzün....
tesekkurler tom sawyer bir kez daha ....
eksik olmayın..
demişiz.
yaşamımızı olmasını istedikleri gibi değil,
olmasını istediğimiz gibi yaşıyoruz...
başkasının yaşamı değil yaşadığımız,
kendi yaşamımız..
demişsiniz.
biz de...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder