resimsiz

allahım; yarattın, bari takip et....!

mahrem

günebakanın sevdası büyüktü güneşe,
güneş ise bu durumdan rahatsız...
vazgeçmedi bu sevdadan günebakan, yüzünü döndü hep güneşe,
sonunda gazaba geldi güneş ve kavuruverdi acımadan...

televizyonda izlediği acıklı aşk hikayesine ağlıyordu kadın,
aynı zamanda kucağındaki çanaktan çekirdek çitlerken...

altın semer...

günebakan kristal vazoda suya konulmaz....
kristale yazıktır.!

aheste çek kürekleri mehtap uyanmasın..

gözlüğünün kavanoz dipli camlarını pamukla kaplamıştı,
sadece kulaklarıyla görüyordu, duyduklarıyla...
hem de nasıl ; acınacak haldeydi..
ya öbürüne ne demeliydi; hiç, hiç bir şey...
sözlere yazıktı....
vara yoğa yarcamamak gerekti..
kalsın!