hoşbulmak...

şehir hayatına dondüm....
hala dumanı üstünde tüten bir tatilin ardından ev-ofis arasında gidip gelmece ile rutin hayat başladı yine....tüm sıradanlığı, sıkıcılığı ve bıktırıcılığı ile ......
ama buna rağmen evimi ve düzenimi özlüyorum...

tatil güzeldi....
sabahları erken saatte kalkıp , üzerine bir şort , bir tişört ayağına hafif bir şeyler geçirip sıcak ekmek ve gazete almak için zeytin ağaçlarının içinden geçerek çarşıya yapılan yürüyüşler, günün akşama dönmeye yakın saatlerinde sahilde uzanmış vaziyette güneşi kazdağlarının arkasına yolcu ederken, dalgaların kıyıya vuruşunun ninni gibi gelen sesiyle, ılık güneş ışınlarına kendini bırakarak yapılan şekerlemeler, akşam yemeğinin hemen sonrasında közde pişen kahveler eşliğinde yapılan sohbetler keyif aldığım, mutlu olduğum saatlerdi......

bu yaz eskisi kadar yuzmedim, yuzmek istemedim....içimden gelmedi....
sahilde okuyup, yorulunca şekerleme yapıp, çıkmadan önce de suya şöyle bir dalıp çıkma ile yetindim......bir şeylere yorgunum...
galiba bu kış başımı gripten alamayacağım...
çocukken bize "ne kadar çok denize girersen o kadar az hasta olursun" derlerdi....
ne yapalım....
bu kış sıkı giyinirim ben de..!!

mesai bitiminde kedi hanımı emanet ettiğim dostlarıma uğradım...kedi hanımın tepkisini merak ediyordum...tahmin ettiğim gibi beni görünce çağrılarıma karşılık vermedi, yanıma gelmedi.. peşinden gidip kucağıma aldığımda kaçıverdi....sitem vardı galiba.....yeni evine ve sahiplerine adapte olmuş bile....
normal değil mi??....insanoğlu da öyle !.... adapte olmaya doğuştan programlanmış...aksi halde bazen yaşam çekilmeyecek kadar zorlaşırdı.... bu iyi bir şey galiba....????
bu arada yürekten desteklediğim, gelişmelerini heyecanla ve merakla izlediğim bir adaptasyon sürecindeki son durumu merak ediyorum...????

eve geldiğimizde kedi hanım evini yadırgadı.. ilk geldiği gün yaptığı gibi her yeri koklayarak dolaştı.... ama çabuk toparladı...onu çok özlemişim.....bu akşam çok sakin ve huzurlu görünüyor....uzandığı yerden beni izliyor, uyukluyor....biraz da büyümüş sanki....

evim her zamanki sıcaklığı ve alıştığım tertip ve düzeni ile beni günlük hayata, şehir hayatına en kısa sürede adapte etmek üzere kucakladı yine...
hoşgeldim...
hoşbuldum...
yine de....
mutluyum.....