evsizlerden.
ama çok da gururlu,
arsız değil.
gözlerinde hep o hüzün,
belki de terkedilmiş.
bilemiyorum...
bebekleri vardı iki tane;
biri sarı diğeri kendi gibi bembeyaz.
her sabah selamlaştık eğilip sarktığım terastan.
akşamları da paylaştık,
köşebaşında;
tavada, ızgarada pişenlerden ne varsa ...
ismi yoktu.
yada vardı,
bir zamanlar.
bilemiyorum....
2 yorum:
bizde tam tersi diyebilirim...
asla bir kediye ait olamam kimse kusura bakmasın...
Yorum Gönder