sekiz kişiydiler..
gülümseyerek bakmışlardı objektife,
riya yoktu gözbebeklerinde,
doğru dürüst, abartısız, mütevazı,
birbirlerinin ve insan olmanın değerini bilmekteydiler,
kimlikleri cüzdanlarının,
cüzdanları ise beyinlerinin yedi kat dibindeydi,
onlar için birarada oluşları değerliydi,
önce kendilerine,
sonra birbirlerine inanmışlardı...
onları ben çektim,
balalaykanın tremolalarıyla titreyen,
sözsüz bir akdeniz ezgisi eşliğinde...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder