18 Ekim 2005 Salı

hizmette sınır ötesi

bir anda çoban kavalının hüzünlü melodisiyle irkildik...
anında gözgöze geldik...
ne olduğunu anlamadik önce...
o boğuk alöööğ sesiyle kendimize geliverdik...
cep telefonuymuş...
melodisi.....
tam konuşma bitti...
ki...

yeniden aynı hüzünlü melodi....
kulak kesildik...
ilkinde kaçırmış mıydık...?
meleme sesini bekledik...?
yok...
sadece kaval...
tekrar alööğ.........
hizmette ve yaratıcılıkta sınır yok...
çoktan öğrendik de....
boş bulunuşluğumuza denk geldi demek ki..
ondandır şaşkınlığımız.....!!!

Hiç yorum yok: